bir erkek(ğin) - bayan(nın) günü *.*

ah bu erkekler dedirten bir resim ^^
ve biz kadınlar gün de her ruh haline girdiğimiz doğrudur efendim.

Onbinküsürüncükez

Güneş batıyor onbinküsuruncukez

ve doğuyor sabahı garantiye alan ümit akşama

radyoyu açıyorsun kuşlardan kalan bir şarkı başlıyor bize

gök hapsinden kaçıp kaçıp konduğumuz kadar özgürlük

biliyorum sen de yıldızları sevmiyorsun öylece duruyorlar

o iyi dilekler de kaçırdığımız demlerin içinde duruyorlar

derken hiç tanımadığımız bir yerden es(!)

hayat bu kadar tutuk işte biz bu kadar çaresizken

ağlıyorsun

onbinküsuruncukez.

Göle yeni bir gemi gibi indirilirken

o ressamın yaptığı o resimde olmayan

ve yeterince yontulmayan bir heykelse taş

ancak bir şarkıyla tamamlanandan

kulaklarımıza dönerken işimiz hep mi bu kadar yaş!

durdurmam imkan dahilinde değil kalbimi ve sen…

varsın bir zaaf olarak geçsin kayıtlara

evden kaçmak isteyen çocuklarla büyüdüm ben.

Sorun değil kaldırımları şehirlerin içinden tartışabiliriz

bu da bizim kusurumuz olsun: açlığımıza kavgamızı bahane etmek

oh ki borsayı bombalamak isteyen adamlar bizim cemimizden

anahtar uydurulamaz kilidimize

normal şartlar altında bildiğin anormaliz

siparişin gecikmesi en çok garsonla tanışma imkanı sunar bize

sen durmadan gidersin ben tutar döndürürüm kalbini

uçak düşer kara kutu sehpa olur iki dem muhabbete

iplerinden boşanmış süratli bir trapez

kadar yangının var çadırı yırtıp çıkmaya

kanıyorsun

onbinküsuruncukez.

Affettikçe dertlenen

dertlendikçe affeden

iki ara bir dere

fasit bir dairede oturuyoruz sevgilim

söylenmeyen şeyler söyleyemediklerimiz

ağlanmayan şeyler ağlayamadıklarımız

babası ölen çocuklarla unutanlar köprüsünde

sürekli mektup bekleyerek yaşamaktan vazgeçmedik hiç

iyiydi işte

sahnenin dar mikrofonun bozuk üstümüzün yırtık olması

başka şarkılardan bu şarkıları söylememiz iyiydi.

Derdi olan ceketini çıkarmaya vakit bulamaz sanki

öpüşlerin hayali uykuların ninnisidir

bu kadar dağ bu kadar çıkılmak için sevda

evlerini yamaçlara kuranların rahatlığı rahatsız edicidir

ömrümü seninle bir otelde aidiyet kusarak

havluların ve yalnızca kapıların altından esen rüzgarların şahitliğinde

ömür seni seviyorum demek kadar geçicidir

topu topu bir gün çatallanıp çatlayarak susacak bir ses

anlıyorsun

onbinküsuruncukez.

Ne olacak kime ne

bir yerimizden yakalanmışız işte

anlamak en yapışkan yükü bu hayatımızın

yangında ilk yakılacak!

zihnin hayaletler doğuran arsız gebesi

sırat’ta ilk atılacak!

beni anlamanı öldür seni anlamamı bağışla

gözlerimiz ne kadar güzel ne kadar nefes nefes

herkeslere bakma herkesler havamıza astım

uzan tut kendine kalbinin tozlarını alacak bu bez

kalıyorsun

onbinküsuruncukez.

Bir şu yalnızlığın bastırdığı kanlı geçiştirmeler…

büyük sofranın içinde ne diye küçük sofralar açıyorsun?

çiçekleri öldürülmüş sanıyorsun onlar zaten ölüler

çiçekleri canlanmış buluyorsun ki vallahi canlılar

ara vermeden solan renklerin arasında

benim giderek daha da kırmızı olan bir kırmızım var

senin de olsun!

son sürat sana doğru koşarken beni vurdular

sen vurdun demiyorum ama beni vurdular

benim de bu kadarcık kurşundan geçmeyen bir yaram olsun.

Kimsenin olamadım

kimsem olmadı allah’tan ve anamdan başka

şartsız şurtsuz kim affettiyse hepimiz onunuz esasında

vurgunuz yarım kalana

kendimizle dargınız

ağlamak için insanın kendinden başka bir yari daha olmalı yarasında

her türlü galeyana hazırım

yeter ki düştüğüm zaman kalkmayayım

trensizliğimi yutuyor her defasında bomboş kalan bir gar

sabaha daha çok var ama biliyoruz ki bir sabah var

ölüp gideceğiz işte yetmedi mi o güzelim şarkılar

yetmedi mi bu kadar hayvanımıza bu kadar kafes

radyoyu açıyorsun kuşlardan kalma bir şarkı başlıyor yine

dönüyorsun

onbinküsüruncukez.

Alper Gencer.

replik*

Modigliani filminden *

Samistal Yaylası - Yaşar Kurt #müzik

    Sevdaluk dizisini pek izlemiyorum ama bu bölümünü izlemiştim. :) arada denk gelirsem bakıyorum. Ne güzel seslendirmiş Yaşar Kurt oyy, durup durup bugun bunu dinliyorum. 

Sözleri şöyle;

Samistal yaylasinun
Neden erimez kari
Sevdumda alamadum
Böyle durdun ya hani

Yüksek dağlarun kari
Erimeden akarmi
Ben yürekten yanmişum
Ateş beni yakarmi

Çamlı hemşin deresi
Pazar hemşin deresi
Gene öyle akarmi
Akşamdan doğan aya
Nazli yarim bakarmi

Yöre: Hemşin
Yöresi : Rize

eskisi gibi - sabahatti ali

Eskisi Gibi

Seneler sürer her günüm,
Yalnız gitmekten yorgunum;
Zannetme sana dargınım,
Ben gene sana vurgunum.

Başkalarına gülsem de,
Senden uzakta kalsam da,
Sevmediğini bilsem de
Ben gene sanavurgunum.

Dağları aşınca başım,
Geri kaldı her yoldaşım,
Gerl sevgilim, gel kardaşım,
Ben gene sana vurgunum.

Gönlüm seninkine yardı,
Aynı şeyleri duyardı;
Ayaklarımız uyardı...
Ben gene sana vurgunum.



Sabahattin Ali

İzledim - Düğün Dernek #Film

       Merhabalar,

    Geçenler de Düğün Dernek filmine gittim(k). Türk Yapımı ve Komedi diyince aklımıza ilk gelen maalesef küfürlerle gülmece oluyor. Evet salon fulldu. Hiç boş yer yoktu. Fragmanı eğlenceliydi. Filmi pek beğendiğim söylenemez. Çalgı Çengi veya İşler Güçler gibi olmamıştı. Daha da iyi olabilirdi ama..

olmamış bu (!)

Daha güzel filmlerin bunun kadar hasılat yapmadığını düşününce ben üzülüyorum halimize..

film tanıtımı şöyle;

Yapımı:  2013 - Türkiye

Tür: Aile , Komedi

Süre: 106 Dak.

Yönetmen: Selçuk Aydemir

Oyuncular: Ahmet Kural , Murat Cemcir , Rasim Öztekin , Devrim Yakut , Barış Yıldız

Senaryo: Selçuk Aydemir

Yapımcı: Necati Akpınar

İşler Güçler dizisinin yönetmeni Selçuk Aydemir'in yazıp yönettiği, başrollerde ise Ahmet Kural ve Murat Cemcir'in oynadığı film. 2013'ün sonlarında gösterime girecek filmin çekimleri Erzincan ve Sivas'ta yapılmıştır.

Orta Anadolu'daki bir köy düğününde dünyanın çivisi çıkar ve planlanan evlilik sürprizler doğurmaya başlar...

Fragman;

Anneni mi daha çok seviyorsun babanı mı?

“Sonra o ilk meş’um soruyla kopuş başlar: Anneni mi daha çok seviyorsun babanı mı?
Bu masumane görünen soru, içinde korkunç bir gizli argüman barındırmaktadır: Bu da sevginin ölçülebilir bir şey olduğu iddiasıdır.
Biliyor musunuz, çocuk o güne kadar bunu hiç düşünmemiştir bile.
O hayatı ve hayatın bir parçası olarak kendisini ve diğerlerini doğallıkla sevmektedir.
Ne ki, birden tartmaya başlar. Annemi mi daha çok seviyorum babamı mı?
Ve bir kez sevgiyi tartmaya başladınız mı kaçınılmaz bir biçimde onu araçsallaştırır, sevginizi silah olarak kullanmayı öğrenirsiniz.”


— Alper Canıgüz